شاید هر‌گاه واژه بتن برای مهندسین مطرح می‌گردد، بلادرنگ میلگرد یا آرماتور آن، در اذهان تداعی می‌گردد. بتن مسلح یکی از پرکاربردترین مصالح ساختمانی است که اکثر طراحان سازه از آن در طراحی سازه استفاده نموده‌اند. اما آیا بتن غیر مسلح نیز در طراحی جایگاهی دارد؟
بتن غیر مسلح یا Plain Concrete بتنی است که در آن اصلا از میلگرد استفاده نشده باشد و یا کمتر از میزان حداقل تعیین شده در آیین‌نامه‌ها آرماتور در آن به کار گرفته شده باشد. با توجه به تصور رایج مهندسین از بتن، در این مقاله توضیح مختصری راجع به طراحی سازه با بتن غیر مسلح آورده شده است.
بتن غیر مسلح هم در اعضای سازه‌ای ساختمان‌ها مانند پی‌ها و هم در اعضای غیرساختمانی مانند دیوارهای وزنی و دیوارهای حصارکشی کاربرد دارد. فصل 14 آیین‌نامه ACI318-14 به تشریح موارد استفاده و نحوه طراحی آن پردخته است. همچنین برای بتن‌های غیر مسلحی که به صورت درجا ریخته می‌شوند آیین نامه ACI332 می‌تواند راه‌‌گشا باشد. مطابق بند 3-1-5-14 ACI318-14 در بتن غیر مسلح بر خلاف بتن مسلح از ظرفیت کششی بتن می‌توان استفاده نمود. برای محاسبه حداکثر تنش کششی در بتن، از مدول گسیختگی بتن مطابق رابطه بند 1-3-2-19 ACI318-14:
بایستی استفاده نمود. ضریب لاندا مربوط به استفاده از بتن سبک است و واحدها در رابطه فوق بر حسب MPa می‌باشد. به عنوان مثال بتن C25 معمولی توانایی تحمل کشش تا 3مگاپاسکال را دارد. کنترل مقاومت مطابق بند 5-14 و بر اساس روابط زیر انجام می‌گردد:
مطابق جدول 1-2-21 ACI318 ضریب کاهش مقاومت φ نیز برای بتن غیر مسلح برابر 0.6 بایستی در نظر گرفته شود.
در صورتی که قیدی برای جابه جایی یا چرخش عضو وجود داشته باشد، نکته‌ای که در طراحی بتن غیر مسلح بایستی لحاظ گردد، اثرات ناشی از بارهای خودکرنشی در عضو است. این بارها شامل خزش، جمع شدگی و حرارت است که می‌تواند منجر به گسیختگی و یا ایجاد ترک‌های کنترل نشده در عضو گردد.